1- طول سرمای سکوت و حجم بارش اندیشه های آدمی ، بهار پر از شکوفه ی کلام جان آفرین را در پی دارد به شرط آنکه سکوت از روی حقه و کینه و اندیشه آلوده به بدبینی نباشد.
2-جامعه ی بشری بدون مهربانی همان جهنم وعده داده شده است که از بدی ها چیزی کم ندارد پس مهربانی زمینه ظهور و همجنین موجب کمال سایر خوبی هاست.
3-تغییر ها اجتناب ناپذیر اند و اگر مدیریت شوند شیرین و گوارا می شوند، چون میزان نقش ما در تغییرات کمال ماست، کمالی بالاتر از کمال تحمل تغییراتی که در آن نقش نداشتیم.
4- صاحبان اراده های کوجک اکثر اهداف خودرا آرزوهایی دست نیافتنی می پندارند و صاحبان اراده های بزرگ آرزوهای دور و دراز را جز اهداف دست یافتنی در در مسیر زندگی خود قرار می دهند
5- همانطور که نور خورشید یخ را ذوب می کند، نور محبت روابط سرد بین انسان ها را از بین می برد
6- نه کتب آسمانی و نه قوانین زمینی ، نه انبیا الهی و نه صاحبان خرد انسانی، هیچکدام تروریسم را ستایش نمی کنند چون انحراف و انحطاطی به نام تروریسم حاصل بزدلی آمیخته به جهل و تعصب و فریب خوردگی، برخواسته از حماقت های افراطی و حمایت های سیاست بازان خبیث است و زمین و آسمان از جهل و خباثت بیزارند.
7- یکی از بزرگترین و شریف ترین لذت های آدمی لذت تکثیر است به همین دلیل مردان و زنان، بچه می خواهند و صاحبان علوم و فنون شاگرد می پرورند و خوب ها خوبی را و بد ها بدی را گسترش می دهند حتی آنهایی که در کنج یک زندان تنهایند ولو با حک کردن روی دیوار زندان خود یا نقاشی کردن روی صخره اعماق غار تاریک تنهایی خود ، حرفی را برای دیگران به یادگار می گذارند.
8- یک تقاضای لذت بخش با اصرار بی اندازه به نفرت انگیزترین رفتار انسان تبدیل می شوند.
9- در حالت عادی هیچ انسانی عیب های خود را از زبان دیگران نمی پذیزد مگر آنکه از قبل تصمیم به پذیرش عیب خود گرفته باشد و این تصمیم هرگز حاصل نمی شود مگر آنکه از قبل به خودش ثابت شده باشد که عیب هایش مانع کمال او هستند.
10- رونق لحظه های زندگی با انگیزه تحرک آفرین ایجاد می شود.